⒈ 一望无边的白——用以指雪、雾、大水等。
例下了一场大雪,田野上白茫茫一片。
英a vast expanse of whiteness;
⒈ 形容呈现无边白色的一片。元·王实甫也作「白漭漭」。
引《西厢记·第二本·第三折》:「白茫茫陆地来厚,碧悠悠青天来阔。」
反黑洞洞 黑忽忽 黑压压
(of mist, snow, floodwater etc) a vast expanse of whiteness
vaste étendue de blancheur (se dit des nuages, de la neige, de la brume, des vagues, etc.)
1.见"白茫茫"。
白茫茫的意思解释、白茫茫的拼音怎么读?